Kiedy koszty szkolenia są wydatkami specjalnymi, a kiedy kosztami uzyskania przychodu?

Między kosztami kształcenia a kosztami szkolenia zawodowego rozróżnia się w następujący sposób:

(1) Koszty kształcenia to tylko wydatki na pierwsze wykształcenie zawodowe i pierwsze studia jako wykształcenie podstawowe. Koszty te można odliczyć jako wydatki specjalne, ale tylko do maksymalnej kwoty 6.000 Euro.

(2) Koszty szkolenia zawodowego to koszty wszystkich działań edukacyjnych podjętych po pierwszym wykształceniu zawodowym lub po ukończeniu pierwszych studiów. Dotyczy to również przekwalifikowania do innego zawodu, działań edukacyjnych w wykonywanym zawodzie, szkoleń w niewykonywanym zawodzie lub drugich studiów. Takie koszty można w pełni odliczyć jako koszty uzyskania przychodu. Ważne jest jednak, aby wydatki były związane z pracą i aby szkolenie miało na celu uzyskanie dochodów.

(3) Pierwsze czy drugie studia? Koszty pierwszych studiów można odliczyć jako wydatki specjalne tylko w ograniczonym zakresie. W przypadku drugich studiów koszty można zawsze w pełni odliczyć jako koszty uzyskania przychodu - pod warunkiem, że mają one na celu uzyskanie dochodów. Drugie studia nie mogą być traktowane jako hobby, jak to robią niektórzy emeryci.

Wydatki specjalne można uwzględnić tylko w roku ich zapłaty. Jeśli więc jesteś studentem bez dochodu podlegającego opodatkowaniu, nie skorzystasz z odliczenia wydatków specjalnych. Jeśli jednak zgłosisz koszty kształcenia jako koszty uzyskania przychodu, możesz przenieść tę stratę finansową jako stratę podatkową na pierwszy rok pracy, w którym uzyskasz dochód. Musisz wtedy zgłosić swoje wydatki jako koszty uzyskania przychodu poniesione z wyprzedzeniem.

Pan A i Pani B są studentami. Pan A ukończył już studia, Pani B nie. Oboje w danym roku nie mieli dochodu podlegającego opodatkowaniu, ale ponieśli 4.500 Euro kosztów kształcenia. W następnym roku oboje mają podobnie płatną pracę.

Ponieważ Pani B odbyła pierwsze studia, może odliczyć koszty tylko w roku, w którym zostały poniesione, jako wydatki specjalne. Bez dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym roku nie ma ona korzyści podatkowej.

Pan A odbył drugie studia. Może on zgłosić koszty kształcenia w zeznaniu podatkowym za dany rok jako koszty uzyskania przychodu i w ten sposób osiągnąć stratę. Stratę tę może również uwzględnić w roku po studiach, w którym ma dochód podlegający opodatkowaniu.

W pierwszym roku po studiach Pan A płaci więc, przy takim samym wynagrodzeniu, mniej podatku niż Pani B.