Jakie składki na ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne mogę uwzględnić?
Możesz wpisać pełne składki na ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne na tzw. podstawowe zabezpieczenie jako wydatki specjalne w zeznaniu podatkowym. Urząd skarbowy odlicza od zapłaconych składek na ustawowe ubezpieczenie zdrowotne jedynie cztery procent ryczałtu na zasiłek chorobowy.
Dla osób prywatnie ubezpieczonych: Koszty ubezpieczenia zdrowotnego i pielęgnacyjnego są uznawane tylko do wysokości podstawowej składki na prywatne ubezpieczenie zdrowotne. Świadczenia dodatkowe, takie jak leczenie przez ordynatora czy pokój dwuosobowy w szpitalu, są uwzględniane w ramach "innych składek ubezpieczeniowych", o ile istnieje jeszcze możliwość odliczenia w ramach maksymalnej kwoty odliczenia.
Jeśli masz bardziej rozbudowaną umowę, prywatne ubezpieczenie zdrowotne określa dokładny udział w podstawowym zabezpieczeniu. Jeśli nie przekroczysz maksymalnej kwoty 1.900 Euro (osoby prowadzące działalność gospodarczą 2.800 Euro) swoimi składkami na ubezpieczenie zdrowotne, możesz jeszcze ubiegać się o zwrot składek na inne ubezpieczenia. Preferowane są na przykład składki na ubezpieczenie na wypadek bezrobocia, dodatkowe ubezpieczenie zdrowotne lub pielęgnacyjne, prywatne ubezpieczenie od niezdolności do pracy, ubezpieczenie wypadkowe lub odpowiedzialności cywilnej czy ubezpieczenie na życie. Ubezpieczenia na życie i emerytalne mogą być uwzględnione jako wydatki specjalne, jeśli polisy zostały zawarte przed 2005 rokiem.
Pewna para płaci w ciągu roku łącznie 4.600 Euro składek na ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne, bez zasiłku chorobowego. W ten sposób składki przekraczają wspólną maksymalną kwotę 3.800 Euro (dwa razy 1.900 Euro). Niemniej jednak mogą one zostać odliczone jako wydatki specjalne, ale dodatkowe składki ubezpieczeniowe, takie jak ubezpieczenie wypadkowe lub komunikacyjne ubezpieczenie OC, nie mogą już zostać odliczone.
Ponieważ ogólna stawka składki dla osób ubezpieczonych ustawowo obejmuje zabezpieczenie zasiłku chorobowego, składki są obniżane ryczałtowo o 4%. Obniżka ma miejsce tylko wtedy, gdy w przypadku choroby istnieje prawo do zasiłku chorobowego. Obniżka jest dokonywana przez urząd skarbowy. Do 2014 roku obniżka nie dotyczyła niezależnej od dochodów dodatkowej składki. Od 2015 roku obowiązuje następujący stan prawny: Nowo zaprojektowana, indywidualna dla kasy, dodatkowa składka uzależniona od dochodów jest teraz traktowana jako pierwotna część składki na ubezpieczenie zdrowotne i dlatego jest uwzględniana w podstawie obliczenia czteroprocentowej kwoty obniżki. Nie ma już podziału składki na składkę podstawową i dodatkową.
Jakie składki na ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne mogę uwzględnić?
Jakie jest znaczenie podatkowe udziału własnego w ubezpieczeniu zdrowotnym?
Osoby z prywatnym ubezpieczeniem zdrowotnym często płacą rachunki za leczenie do określonej kwoty z własnej kieszeni, aby zachować zwrot składek, który często może wynosić do sześciu miesięcznych składek. Zwrot składek zmniejsza wprawdzie odliczane składki ubezpieczeniowe przy odliczeniu jako wydatki specjalne, co skutkuje mniejszą oszczędnością podatkową.
Jednak tę wadę można - zdaniem wielu - zrekompensować, zgłaszając samodzielnie poniesione koszty leczenia jako obciążenia nadzwyczajne zgodnie z § 33 EStG i uzyskując w ten sposób odpowiednią oszczędność podatkową.
Koszty leczenia poniesione samodzielnie z powodu udziału własnego w taryfie lub wyboru zwrotu składek nie są "składkami" na ubezpieczenie zdrowotne i dlatego nie można ich odliczyć jako wydatki specjalne (pismo BMF z 19.8.2013, BStBl. 2013 I s. 1087, pkt 69). Również BFH potwierdził, że samodzielnie poniesione koszty w przypadku choroby nie stanowią składek ubezpieczeniowych i nie można ich odliczyć jako wydatki specjalne.
Nie są to "składki" na ubezpieczenie zdrowotne. Stanowią one raczej koszty leczenia i mogą być zgłaszane tylko jako obciążenia nadzwyczajne zgodnie z § 33 EStG (wyrok BFH z 1.6.2016, X R 43/14).
Samodzielnie poniesione wydatki w przypadku choroby to koszty leczenia i można je odliczyć tylko w ramach obciążeń nadzwyczajnych zgodnie z § 33 EStG. Istnieje jednak ograniczenie: w wysokości dopuszczalnego obciążenia nie mają one wpływu na obniżenie podatku.
To dopuszczalne obciążenie zależy od wysokości dochodów, liczby dzieci, stanu cywilnego i wynosi od 1 do 7 % całkowitej kwoty dochodów. Jest więc zazwyczaj wyższe niż przewidywany zwrot składek z ubezpieczenia zdrowotnego i odpowiadające mu samodzielnie poniesione koszty leczenia.
Oznacza to: koszty leczenia w wysokości udziału własnego nie mogą być odliczone ani jako wydatki specjalne, ani jako obciążenia nadzwyczajne.
Jakie jest znaczenie podatkowe udziału własnego w ubezpieczeniu zdrowotnym?
Czy dopłaty pracodawcy mogą być w pełni zaliczone na poczet składek podstawowych?
Składki na podstawowe ubezpieczenie zdrowotne oraz obowiązkowe ubezpieczenie pielęgnacyjne są od 2010 roku w pełni i bez ograniczeń odliczane jako wydatki specjalne. Jednak osoby prywatnie ubezpieczone, które otrzymują nieopodatkowane dopłaty od pracodawcy, muszą je uwzględnić.
Zgodnie z opinią administracji finansowej dopłaty są zawsze w pełni przypisywane do podstawowego ubezpieczenia zdrowotnego i pomniejszają tylko te składki. Dotyczy to również sytuacji, gdy objęte są świadczenia dodatkowe (§ 10 ust. 2 nr 1 EStG).
Ponieważ dopłata pracodawcy obejmuje również składki na świadczenia dodatkowe i komfortowe, byłoby logiczne podzielić ją zgodnie z strukturą składek na ubezpieczenie podstawowe i komfortowe. Spowodowałoby to, że samodzielnie opłacana część składki na ubezpieczenie podstawowe byłaby wyższa, a tym samym oszczędność podatkowa większa. Pytanie zatem brzmi, czy nieopodatkowane dopłaty pracodawcy do prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego należy w pełni czy tylko częściowo uwzględnić w podstawowym ubezpieczeniu.
Federalny Trybunał Finansowy potwierdził praktykę urzędów skarbowych: Urząd skarbowy może w pełni uwzględnić nieopodatkowaną dopłatę pracodawcy do składek na ubezpieczenie podstawowe, nawet jeśli umowa ubezpieczeniowa obejmuje świadczenia dodatkowe i komfortowe. Dopłata nie musi być procentowo podzielona na świadczenia podstawowe i dodatkowe (wyrok BFH z 2.9.2014, IX R 43/13).
Czy dopłaty pracodawcy mogą być w pełni zaliczone na poczet składek podstawowych?
